geçmişten günümüze evler ve evlerdeki değişimler

geçmişten günümüze evler ve evlerdeki değişimler

ESKİDEN GÜNÜMÜZE EVLER

Öğretmen sınıfa girince tüm çocuklarla selamlaştı. Daha sonra tahtaya tarihi yazdı. ‘Bugün; içinde yaşadığımız binaların geçmişten bu yana ne gibi değişimler yaşadığını konuşacağız.’ dedi. ‘Bildiğiniz gibi insanlar binaları, birçok amaç için kullanıyorlar. Örneğin şuanda içinde bulunduğumuz bina bir okul; burada eğitim görüyoruz. Bazı binalar sağlık hizmeti vermek için düzenleniyor. Bu binalara da hastane diyoruz. Bu tür binalar bir çok insana  hizmet verdiği için büyük ve sağlam yapılmalıdır. Bugün ki ödevimiz binalardaki değişimleri araştırmak olacak diye ekledi.

Çocuk kendini çok şanslı hissediyordu. Çünkü annesi mimar, babası ise inşaat mühendisiydi. Onlar binalar hakkında oldukça fazla bilgiye sahiptiler. Haftasonu babası ile birlikte onun iş yerine gitmeyi düşündü. Fikrini ailesi ile paylaştı. Onlar da bu fikre olumlu baktılar.

Çocuk, cumartesi sabahı okula gidecekmiş gibi erkenden uyandı. En şık kıyafetlerini giydi. Eee ne de olsa babasının iş yerine ilk kez gidecekti. Kahvaltılarını yaptıktan sonra yola koyuldular. Çocuk, arabada etrafı o kadar dikkatli izliyordu ki; küçük iki katlı bembeyaz bir ev gördü. Babasına ;

-Babacım baksana çok güzel bir ev, kocaman da bahçesi var.

Babası:

-Evet gerçekten de güzelmiş . Eğer annen ve ben daha çok çalışırsak ileri de böyle bir ev alabiliriz.

Çocuk; kendi evlerini düşündü. Bir apartmanın 2. Katında oturuyorlardı. Etraflarında ise hiç bahçe yoktu. Hatta mahallede arkadaşları ile oyun oynayabilecekleri bir oyun parkı da bulunmuyordu.  Bu evde yaşayanların çok şanslı olduklarını düşündü. Arabayla ilerledikçe değişik renkte ve büyüklükte binaların olduğunu gördü. Tüm duvarları rengârenk boyanmış bir binanın önünden geçerken; tabelada ‘AFACAN ÇOCUK KREŞİ’ yazdığını okudu. Babasının iş yerine yaklaşmışlardı. Babası, çocuğa geldiklerini söyledi. Arabalarını park ettiler. Çocuk gözlerine inanamadı. Bu bina bugüne kadar gördüğü en büyük binaydı. Babası her seferinde bir gökdelenin 22. Katında çalıştığını söylüyordu. Ama bu kadar büyük olduğunu hiç tahmin etmemişti. İçeri girdiklerinde karşılarına on tane asansörün bulunduğu geniş bir hol çıktı. Doğru ya 22. Kata yürüyerek çıkamazlardı. Asansöre bindiklerinde çocuk biraz korkmuştu. Babası; çocuğun korkmuş olduğunu anlayarak:

-Korkmana gerek yok. Bu asansörler güvenlidir. Ayrıca binamızın sağlam olması için; demir, çelik, ve beton gibi güçlü malzemeler kullanıldı. Ayrıca soğuğu ve sesi geçirmemesi için başka özel malzemeler de kullanıldı.

Çocuk:

-Ya deprem olursa

-Korkma ufaklık bizim binamızın altında raylar var. Sadece sallanırız. Ama binamız yıkılmaz.

Babası işte 22. Kattayız deyince derin bir nefes aldı. Burada bir sürü insan vardı.  Ve hepsi de çalışıyorlardı. Biran Özge ablasını gördü ve koşarak yanına gitti. Sarıldı, öptü. Özge ablasına ödevi için geldiğini söyledi. Özge ablası ona yardımcı olabileceğini söyleyerek ödevi için bilgisayardan resimler çıkardı.

İlk resimde bir mağara vardı. Özge ablası bu resmi göstererek:

-Çok çok eskiden insanlar, mağaralarda ya da ağaç kavuklarında yaşıyorlarmış. Zamanla ev yapımında ilerlemeler oldu. Çamur, taş, kerpiç, ahşap, dal ve saz kullanarak daha iyi evler yapıldı. Evler eskiden tek katlı ve az odalı olurdu. Şimdiki gibi apartman yapmak mümkün değildi. Yaşadıkları yerde en çok bulunan malzemeden ev yapılırdı. Nüfusun, ekonominin ve teknolojinin ilerlemesi ile daha sağlam evler yapıldı. Bu evlerin oda sayısı arttı. Evler ihtiyaçlara göre farklılıklar gösterebilir. Örneğin İstanbul kalabalık bir şehir olduğu için çok katlı binalar yapmak gerekir. Kars gibi çok soğuk şehirlerde ise soğuğu geçirmeyen malzemeler kullanılır. Çok kar yağan yerlerde eğimli çatılar olur. Yoksa çatı üstümüze çökebilir. Çok sıcak yerlerde taş evler daha yaygındır.

Çocuk gördüğü resimleri ödevine ekleyerek, Özge ablasına çok teşekkür etti. Artık binaların değişimi ile ilgili bilgiye sahipti. Bu öğrendiklerini kuzeni Zeynep ŞİŞMAN’a da anlatabilirdi.